ई –पेपर | विज्ञापन | ग्राहक बन्नुहोस | Podcast |
arthik abhiyan

खाद्य संकटको चिन्ता

२०७९ भदौ, २८  
पाठक विचार
Aarthik Abhiyan 18th Anniversary NA

नेपालमा धान, गहुँ, मकै, कोदो प्रमुख खाद्यबालीको खेती भए पनि दैनिक खाद्य वस्तुमा चामलको मात्रा अत्यधिक छ । विगतमा आत्मनिर्भर भए पनि अहिले नेपालले धानचामल आयात गर्नुको विकल्प देखिँदैन । खाने बानीमा परिवर्तन गर्ने हो भने केही आयात घटाउन सकिएला अन्यथा उत्पादन बढाउनुको विकल्प छैन । अहिले भारतले चामल, कनिका निर्यातमा प्रतिबन्ध लगाएपछि त्यसको सीधा असर नेपालीको भान्छामा पर्ने देखिएको छ ।

नेपाल चामलका लागि भारत निर्भर रहेकाले कर बढ्ने बित्तिकै मूल्य पनि बढ्छ । भारतले कर बढाएकाले अब नेपालीको भान्सा महँगो बन्ने निश्चित छ । चामल आयातको तथ्यांक उकालो लाग्दै पनि उत्पादन बढाउन सरकारी प्रयास देखावटीजस्तो मात्रै देखिन्छ । अनुदान दिएर मख्ख पर्ने सरकार किसानलाई समयमा मल उपलब्ध गराउन भने उदासीन देखिन्छ । मलविना उत्पादन कसरी बढ्छ ? उत्पादन नबढे किसानले कसरी लाभ लिन सक्छन् ? दु:ख गरेर उत्पादन गरेको धानविक्रीबाट घाटा भए को खेतीकिसानीमा लाग्छ ? अनि खेतीकिसानीमा लाग्नेको संख्या घट्दै गएको छ तर यन्त्रको प्रयोग बढेको छैन । अनि कृषि उत्पादन कसरी बढ्छ ? खाने मुखको दाँजोमा कृषि उत्पादन नबढेपछि आयात गर्नैपर्ने हुन्छ । तर, आयात गर्न पाइएन भने जनतालाई के खुवाउने ? अहिले विश्वका धेरैजसो मुलुकहरूले खाद्यसंकटको आशंकामा खाद्यान्न निर्यात रोकेका छन् । यसरी निर्यात रोकिएपछि नेपालजस्तो देशले खाद्यपदार्थका जोहो कसरी गर्ला ? त्यसैले यस्तो गम्भीर समस्यामा बौद्धिक बहस गर्नुभन्दा व्यावहारिक धरातलमा रहेर समाधान खोज्न ढिला भइसकेको छ ।

दिनेश कार्की
मण्डिखाटार, काठमाडौं ।

Neco insurance LimitedAarthik Abhiyan Viber Community
प्रतिक्रिया [0]

   

Nepali PatroSaurya Cement (replace Riddhi Siddhi Cement)